کد مطلب:5431 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:122
خطاب به حضرت آدم
«وَقُلْنَا یَا آدَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَكُلاَ مِنْهَا رَغَداً حَیْثُ شِئْتَُما وَلاَ تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الْظَّالِمِینَ» [1] ؛ و گفتیم: ای آدم! تو با جفت خود در بهشت جایگزین و در آن جا از هر نعمت كه بخواهید برخوردار شوید، ولی نزدیك به این درخت نشوید كه از ستم كاران خواهید شد [2] .
[1] بقره (2) آيه 35.
[2] آيا منظور از بهشت، همان بهشت موعود نيكان و پاكان است؟
ظاهر اين است كه آن بهشت نبوده، بلكه در يكي از مناطق پرنعمت و سرسبز زمين بوده است، دليل اول اين كه: بهشت موعود قيامت، نعمت جاوداني است كه در آيات بسياري به اين جاودانگي بودنش اشاره شده و بيرون رفتن از آن ممكن نيست. و دوم اين كه: ابليس بي ايمان نمي توانسته به آن بهشت راه پيدا كند. و سوم اين كه: در رواياتي كه به ما رسيده، به اين موضوع تصريح شده، نظير آن چه يكي از راويان حديث از امام صادق عليه السلام راجع به بهشت آدم سؤال مي كند كه حضرت فرمود: «جَنَّةٌ مِنْ جِنَانِ الدُّنْيَا تَطْلُعُ فِيهَا الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ وَ لَوْ كَانَتْ مِنْ جِنَانِ الآخِرَةِ مَا خَرَجَ مِنْهَا أَبَداً»؛ باغي از باغ هاي دنيا بود كه خورشيد و ماه بر آن مي تابيد و اگر بهشت جاودان بود، هرگز آدم از آن بيرون رانده نمي شد. (كافي، ج3، ص248)
علاقمندان به اين مبحث، مي توانند تفصيل مسأله را در كتب تفسير، همانند تفسير نمونه، مجلّد اوّل1، ذيل آيه مورد بحث تعقيب نمايند.